එදා රෑ!

අද උදෙ මාර සාටර් සීන් එක උනේ, නැගිට්ට ගමන් කාමරෙන් එලියට ගියා, එහා ගෙදර එකා වෙනදට ජනේලෙන් අත වනන එකේ අද නිකන් බය වෙලා වගේ දිව්වා, මම දඩාස් ගාලා දොර වහලා ආපිට හැරිලා කාමරේට ආවා, මලා.. කන්නාඩියෙන් මගෙ සරුවාංගෙ පේනකොටයි මට දෙලෝ රත් උනේ. මුලින් මං බය උනා. කවුදෝ යකෙක් වගේ එකෙක් ඇගේ නූල් පොටක් නැතුව මම දිහා බලාගෙන ඉන්නවා, ඌත් මාව දැකලා ගැස්සිලා බය උනා වගේ දැක්කා..

ටික වෙලාවකින් තමා මීටර් උනේ, හත්තිලව්වෙ මේ මමනෙ! 

මං දනිපනියෙ ලැජ්ජාව දෝතින් වහගෙන ඇද ලගට ගියා. සරම හොයාගත්තෙ මෙට්ටෙ යට තියලා. විස්වාස කරන්ඩ නින්ද ගියාම මට මොනවා වෙනවද කියලා මංවත් දන්නෙ නෑ. රෑට යස අගේට සරම ඇදන් නිදාගන්නවා. උදේට බලද්දි ඒක එක එක තැන්වල. පෙරේදා සීලිමේ ෆෑන් එකේ තිබිලා සරම ගත්තෙ මේසෙට නැගලා, ඊයෙ මේසෙ උඩ තිබ්බ සර ගත්තෙ සීලින් ෆෑන් එකේ එල්ලිලා..

සමහර දාට සරම ගෙයිත් නෑ, අල්ලපු ගෙවල් වල වැටවල් වල තිබිලා හම්බවෙනවා.. මෙච්චර මේ බෝ පැලයක් වගේ හැදෙන මේ තරම් හැදියාවක් තියන මලියගෙ සරමට මේ ඇමරිකාවට ආපුවට පස්සෙ මොකද වෙලා තියෙන්නෙ කියලා හිතාගන්න බෑ, බලන්න දෙයක් නෑ සරමට කකුල් ඇවිත්! මේ දවස් ටිකේම අල්ලපු ගෙදර ඇන්ටිත් මං දිහා බලන්නෙ අමුතු විදියට!